Het WDR74-eiwit blijkt een belangrijke rol te spelen in de tumorprogressie van longkanker en melanoom. Met behulp van celonderzoek lieten onderzoekers zien dat kunstmatige activatie van het eiwit ervoor zorgde dat de kankercellen actiever werden. Het stopzetten van deze activatie zorgde ervoor dat er minder snel uitzaaiingen plaatsvonden en dit maakte tevens de cellen vatbaarder voor chemotherapie.
Met uitzondering van hersenkanker en verschillende type bloedkankers, zijn het bij andere kankersoorten juist vaak de uitzaaiingen die het gevaarlijkst zijn voor de patiënt. Zeker uitzaaiingen in vitale organen. Deze uitzaaiingen ontstaan in een bepaald stadium van de tumorprogressie; wanneer de cellen uit elkaar gaan en in de bloedbaan belanden. Deze cellen worden ook wel circulerende tumorcellen genoemd en kunnen uitzaaiingen, ofwel secundaire tumoren, op andere plekken van het lichaam veroorzaken.
Gelukkig is het slechts een klein deel van de circulerende tumorcellen dat ook echt daadwerkelijk in een uitzaaiing resulteert. Om te onderzoeken wat de tumorcellen nou ‘succesvol’ of ‘onsuccesvol’ maakt, hebben onderzoekers een aantal jaar geleden de cellen nauwkeurig geanalyseerd. Zo vonden zij dat er grote hoeveelheden van specifieke eiwitten aanwezig waren in de cellen die voor uitzaaiingen zorgden, in tegenstelling tot de andere cellen. Een van deze eiwitten was WDR74 en dit maakt het eiwit daarmee een geschikt target voor verder onderzoek.
Twee recente studies hebben gekeken naar de rol van het WDR74-eiwit in de progressie van longkanker en melanoom. Om te testen wat de werking is van het eiwit, hebben de onderzoekers het eiwit uitgeschakeld middels een methode genaamd CRISPR/Cas9. Vervolgens hebben de onderzoekers de activiteit van het eiwit juist verhoogd om te kijken naar het effect. Beide experimenten bevestigden dat WDR74 een cruciale rol speelt in de progressie van de tumor en het ontwikkelen van uitzaaiingen: remming van het eiwit zorgde voor minder heftige kankervormen en verhoogde hoeveelheden eiwit voor ernstigere kankervormen.
Het ontwikkelingsmechanisme van longkanker en melanoom is voor een groot deel nog onbekend. De nieuwe studies openen nieuwe deuren naar de ontwikkeling van targeted therapieën. Deze behandelingen zouden specifieke eiwitten moeten reguleren in de circulerende tumorcellen. Vervolgonderzoek zal zich hierop richten.
Bronnen
1. Cancer Letters
2. Oncogene
Naar boven
