Tebentafusp is in de EU als monotherapie goedgekeurd voor de behandeling van volwassen patiënten met HLA-A*02:01-positief, inoperabel of gemetastaseerd uveaal melanoom.1 Uit een eerdere studie is naar voren gekomen dat tebentafusp na 1 jaar de algehele overleving (‘overall survival’, OS) van patiënten met onbehandeld gemetastaseerd uveaal melanoom verlengt ten opzicht van een controlebehandeling.2 Onlangs zijn de 3-jaars OS resultaten van dezelfde studie gepubliceerd in The New England Journal of Medicine.3
Tebentafusp is een molecuul dat bispecifiek is en zowel glycoproteïne 100 als CD3 bindt. Glycoproteïne 100 wordt in hoge mate tot expressie gebracht door melanoomcellen, waardoor tebentafusp T-cellen via CD3 aanzet tot de vernietiging van melanoomcellen.4
In deze ‘open-label’ fase III-studie werden HLA-A*02:01-positieve patiënten met onbehandeld gemetastaseerd uveaal melanoom 2:1 gerandomiseerd tussen tebentafusp of een controlebehandeling (pembrolizumab, ipilimumab of dacarbazine, naar oordeel van de onderzoeker). Randomisatie werd gestratificeerd op basis van de lactaat-dehydrogenase-concentraties van de deelnemers. De primaire uitkomstmaat was de OS, waarvan de 1-jaars resultaten eerder zijn gepubliceerd.2 In de huidige analyse werden de 3-jaars OS-resultaten en het veiligheidsprofiel van de tebentafusp-behandeling beoordeeld.
Na een follow-upperiode van ten minste 36 maanden was de mediane OS 21,6 maanden in de tebentafuspgroep, vergeleken met 16,9 maanden in de controlegroep (HR [95%-BI]: 0,68 [0,54-0,87]). Het geschatte percentage patiënten dat na 3 jaar in leven was, was 27% in de tebentafuspgroep versus 18% in de controlegroep. De meest voorkomende bijwerkingen van elke graad waren huiduitslag (93%), pyrexie (76%), pruritus (70%) en hypotensie (38%) in de tebentafuspgroep. De meeste bijwerkingen van tebentafusp vonden plaats aan het begin van de behandeling. Langdurige toediening van tebentafusp leidde dan ook niet tot de identificatie van nieuwe bijwerkingen ten opzichte van de primaire analyse. Het percentage deelnemers dat stopte met de behandeling vanwege bijwerkingen was in beide studiegroepen laag: 2% in de tebentafuspgroep en 5% in de controlegroep. Er werden geen behandelingsgerelateerde sterfgevallen gemeld.
Uit deze 3-jaars follow-up van een ‘open-label’ fase III-studie naar behandeling met tebentafusp voor onbehandeld, gemetastaseerd uveaal melanoom is gebleken dat tebentafusp ook op de lange termijn de algehele overleving verlengt ten opzichte van controlebehandeling. De langetermijnresultaten brachten geen nieuwe bijwerkingen aan het licht.
Referenties
Naar boven
