Lopen ouderen na genezing van kanker een hoger risico op botbreuken en zo ja, welke factoren hebben daar invloed op? Om die vragen te beantwoorden hebben wetenschappers van de American Cancer Society recentelijk een onderzoek uitgevoerd waarin zij hebben gekeken naar een grote groep oudere overlevenden van kanker. De studie is onlangs gepubliceerd in vaktijdschrift JAMA Oncology.
Het aantal mensen dat kanker heeft gehad in de Verenigde Staten zal in 2040 naar verwachting 26,1 miljoen bedragen. Mensen die kanker in hun verleden hebben lopen mogelijk een verhoogd risico op botbreuken, maar het onderzoek hiernaar was tot heden beperkt. Met deze studie poogden de onderzoekers de associaties van kankerdiagnoses met risico’s op botbreuken bij oudere overlevenden van kanker op te helderen en te vergelijken met het risico op fracturen bij oudere volwassenen zonder voorgeschiedenis van kanker. Daarnaast is er gezocht naar verschillen in risico op botbreuken op basis van aanpasbaar gedrag, zoals roken.
De gegevens van 92.431 deelnemers uit de ‘Cancer Prevention Study-II Nutrition Cohort’ in de Verenigde Staten zijn door de onderzoekers gekoppeld aan die van controledeelnemers uit het Amerikaanse Medicare-systeem. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers was 69 jaar. Vervolgens is er gekeken naar de kankergeschiedenis, waaronder de tijd sinds de diagnose en ziektestadium bij de diagnose, de geregistreerde bekken-, radiale-, en wervelbreuken, en de mogelijke risicofactoren.
De resultaten toonden aan dat oudere overlevenden van kanker inderdaad hogere risico’s op bekken- en wervelfracturen lopen dan hun leeftijdgenoten zonder kankerverleden. Dit effect was prominenter bij overlevenden die meer recentelijk werden gediagnosticeerd (minder dan 5 jaar sinds de diagnose) of die chemotherapie hadden ondergaan. Mensen die rookten leken een hoger breukrisico te lopen, en er was enige suggestie dat fysieke activiteit in verband kan worden gebracht met een lager risico.
De bevindingen van deze studie suggereren dat oudere volwassenen met een voorgeschiedenis van kanker baat kunnen hebben bij klinische begeleiding bij het voorkomen van kwetsbaarheid gerelateerde fracturen. Programma’s voor het voorkomen van botbreuken voor overlevenden van kanker kunnen worden opgezet. Hierbij kan gedacht worden aan het stimuleren en begeleiden van fysieke activiteit, en aan het al of niet begeleid stoppen met roken.
Referentie