In 2017 werden er in internationale richtlijnen verschillende klinische beslisregels (‘clinical decision rules’, CDR’s) opgesteld voor het management van febriele neutropenie bij jonge kankerpatiënten.1 De bedoeling hiervan was het risico op een ernstige infectie te bepalen om zo nodig preventieve maatregelen te kunnen nemen. Tot dusver zijn deze CDR’s niet grootschalig geïntegreerd in de klinische praktijk, wegens onvoldoende aangetoonde effectiviteit in westerse landen. In een nieuwe studie van dr. Mathilde Delebarre werd een nieuwe CDR opgezet en gevalideerd: DISCERN-FN. Resultaten werden onlangs gepubliceerd in The Lancet Child & Adolescent Health.2
In de eerste prospectieve derivatiestudie werden alle gevallen van febriele neutropenie (FN) in kinderen (tot 18 jaar) met kanker opgenomen, die behandeling ontvingen en werden opgenomen wegens FN. Patiënten werden geëxcludeerd wanneer zij antibiotica hadden ontvangen voor de FN, wanneer de FN niet was opgewekt door chemotherapie, bij het ontvangen van een palliatieve behandeling en wanneer zij minder dan een jaar terug een stamcel-allotransplantatie hadden ondergaan. In deze studie werd de associatie onderzocht tussen de medische geschiedenis, klinische en lab-data, en het optreden van ernstige infecties.
De tweede studie was een externe validatiestudie waarin 23 centra de CDR nader valideerden. De primaire uitkomst was ernstige infectie, gedefinieerd als bacteriëmie, een positieve bacteriële cultuur, een lokale infectie met een hoge potentie voor uitbreiding en een invasieve schimmelinfectie. De CDR werd a posteriori toegepast op alle gevallen om de sensitiviteit en specificiteit vast te stellen.
De derivatieset includeerde 539 FN-gevallen uit 2 Franse centra, waarvan 270 FN-gevallen bij patiënten met een hematologische maligniteit (mediaan 7,5 jaar oud; interkwartielbereik: 3,7-11,2; 59% jongens) en 269 patiënten met een solide tumor (mediaan 6,6 jaar oud; interkwartielbereik: 2,9-14,2; 52% jongens). Onderdelen van de beslisboom waren kankertype (solide tumor versus bloedkanker), leeftijd, hoogrisico-chemotherapie, koortsniveau, C-reactief eiwitconcentratie (24-28 uur na ziekenhuisopname), leukocyten- en bloedplaatjesaantallen, en procalcitonine (bij opname en 24-48 uur na opname).
De CDR-sensitiviteit was 98% (95%-BI: 93-100%) en de specificiteit 56% (95%-BI: 51-61). De negatieve aannemelijkheidsquotiënt (‘negative likelihood ratio’) was 0,04 (95%-BI: 0,01-0,15).
In de validatieset werden 1.806 FN-gevallen, vanuit 23 verschillende centra, geanalyseerd. De patiënten waren mediaan 8,1 jaar oud (56% jongens) en 18% was gelinkt aan een ernstige infectie. Bij deze validatieset was de sensitiviteit van de CDR 95% (95%-BI: 91-97), de specificiteit 38% (36-41%) en negatieve aannemelijkheidsquotiënt 0,13 (95%-BI: 0,08-0,21). De inzet van de CDR reduceerde het risico op een ernstige infectie tot een post-test-kans van 0,8% (95%-BI: 0,2-2,9) in de derivatieset en 2,4% (95%-BI; 1,5-3,9) in de validatieset.
Het gebruik van de CDR DISCERN-FN bij kinderen met kanker die opgenomen werden wegens febriele neutropenie, resulteerde in een substantiële afname in het ontwikkelen van een ernstige infectie. Dit suggereert dat de implementatie van deze CDR een positieve klinische impact zou hebben.
Referentie
Naar boven