Recentelijk zijn de resultaten van de vijfjaarsfollow-up van de KEYNOTE-042-studie gepubliceerd. In deze studie werd het effect van pembrolizumab monotherapie vergeleken met op platina gebaseerde chemotherapie bij patiënten met eerder onbehandelde lokaal gevorderde of gemetastaseerde niet-kleincellige longkanker met een PD-L1 ‘tumor proportion score’ ≥50%, ≥20% en ≥1%.1
KEYNOTE-042 is een gerandomiseerde fase III-studie waarvan eerder de kortetermijneffecten zijn gerapporteerd.2 In deze studie zagen de onderzoekers na mediaan 12,8 maanden een significant langere algehele overleving (‘overall survival’, OS) met pembrolizumab monotherapie versus op platina gebaseerde chemotherapie bij patiënten met eerder onbehandelde lokaal gevorderde of metastatische niet-kleincellige longkanker (‘non-small-cell lung cancer’, NSCLC) met ‘programmed death ligand-1’ (PD-L1) ‘tumor proportion score’ (TPS) ≥ 50%, ≥ 20%, en ≥ 1%.2
In een recent verschenen paper rapporteren de onderzoekers de uitkomsten van de KEYNOTE-042 studie na ongeveer 5 jaar follow-up. Hierin worden ad hoc analyses besproken van patiënten die 35 cycli pembrolizumab voltooiden en van degenen die begonnen aan een tweede kuur pembrolizumab monotherapie.
Primaire eindpunten voor deze analyse van langetermijneffecten waren OS in patiëntgroepen met PD-L1 TPS van respectievelijk ≥50%, ≥20% en ≥1%.
In aanmerking komende patiënten met lokaal gevorderde/metastatische NSCLC zonder EGFR/ALK-afwijkingen en met PD-L1 TPS ≥1% ontvingen eenmaal per 3 weken intraveneus 200mg pembrolizumab gedurende 35 cycli óf chemotherapie gedurende 4-6 cycli. Chemotherapie bestond uit carboplatine ‘area under the curve’ van 5 of 6 mg/mL/min plus door de onderzoeker gekozen paclitaxel (200 mg/m2 eens per 3 weken gedurende zes cycli) of pemetrexed (500 mg/m2). Optioneel werd nog onderhoudstherapie toegediend met pemetrexed 500 mg/m2 eens per 3 weken.
De behandeling werd voortgezet gedurende maximaal 35 cycli pembrolizumab (ongeveer 2 jaar), of tot bevestigde complete respons (CR) volgens RECIST v1.1, ziekteprogressie (‘disease progression’, PD), ondraaglijke toxiciteit, beslissing van de onderzoeker of terugtrekking van de patiënt.
Patiënten die willekeurig werden toegewezen aan pembrolizumab kwamen in aanmerking voor een tweede ronde pembrolizumab (maximaal 17 cycli) na PD volgens beoordeling van de onderzoeker indien zij de initiële behandeling hadden gestaakt na bevestigd CR of wanneer zij 35 cycli pembrolizumab hadden voltooid terwijl zij in stabiele ziektetoestand (‘stable disease’, SD) of beter waren, en geen antikankerbehandeling hadden ontvangen sinds de laatste dosis pembrolizumab.
Patiënten (n=1.274) werden willekeurig 1:1 toegewezen aan pembrolizumab (n=637) of chemotherapie (n=637). De mediane follow-upduur was 61,1 maanden (range: 50,0-76,3 maanden).
Patiënten die pembrolizumab ontvingen vertoonden een betere OS ongeacht PD-L1 TPS (hazard ratio [95%-BI] voor TPS≥50%: 0,68 [0,57-0,81]; TPS≥20%: 0,75 [0,64-0,87]; TPS≥1%: 0,79 [0,70-0,89]). De 5-jaars OS-percentages met pembrolizumab werden geschat op respectievelijk 21,9%, 19,4% en 16,6% voor de genoemde patiëntgroepen.
De objectieve respons was 84,3% op basis van de 102 patiënten die 35 cycli pembrolizumab voltooiden en 15,2% op basis van de 33 patiënten die een tweede cyclus pembrolizumab kregen. Er werden geen nieuwe bijwerkingen vastgesteld.
Eerstelijns pembrolizumab monotherapie bleef ook na 5 jaar follow-up duurzaam klinisch voordeel vertonen ten opzichte van chemotherapie in patiënten met PD-L1-positief, lokaal gevorderd/metastatisch NSCLC zonder EGFR/ALK-afwijkingen.
Referenties
Naar boven
