In de afgelopen twee decennia is de incidentie van niercelcarcinoom in West-Europa gestegen tot 9,8 per 100.000 personen per jaar, waarbij deze ziekte vooral wordt gediagnosticeerd bij mensen van 50 jaar en ouder.1 De mogelijkheden voor adjuvante behandeling na resectie bij gevorderd of gemetastaseerd niercelcarcinoom met check-pointremmers zijn de laatste tien jaar toegenomen. Tot nu toe leverden deze behandelingen wisselende resultaten op, waarbij ze vaak onvoldoende werkzaam of zeer toxisch waren.2,3 Een recente studie, KEYNOTE-564, toonde echter de werkzaamheid en veiligheid aan van adjuvante behandeling met de checkpointremmer pembrolizumab.4 Dit jaar zijn ook de langetermijnresultaten gepubliceerd.5
