Onlangs werden de langetermijn-follow-upresultaten gepubliceerd van MINDACT, een groot borstkankeronderzoek dat werd uitgevoerd in 112 Europese ziekenhuizen. In deze fase III-studie ontvingen patiënten chemotherapie of endocriene therapie ter behandeling van de borsttumor op basis van een genetische risicobepaling. Uit de resultaten bleek dat de gebruikte risicobepaling erg effectief was in het onderscheiden van vrouwen die meer geschikt waren voor behandeling met alleen endocriene therapie. Deze vrouwen vertoonden daarbij ook op langere termijn een hoge algehele overleving zonder metastasen op afstand.
MINDACT includeerde 6.693 volwassen patiënten met histologisch bevestigde primair invasieve borstkanker (stadium I, II of opereerbare III) met maximaal 3 positieve lymfeklieren, geen metastasen op afstand en een WHO-status van 0 of 1. Van deze patiënten werd het genetische risico bepaald aan de hand van de ‘MammaPrint 70-gene signature’ en het klinische risico aan de hand van een aangepaste versie van de ‘Adjuvant! Online’. Patiënten die zowel een laag klinisch als een laag genetische risico vertoonden ontvingen geen chemotherapie, patiënten met een hoog klinisch en genetische risico ontvingen wel chemotherapie. Patiënten die wel hoog scoorde op klinisch risico maar laag op genetische risico (of vice versa) werden 1:1 gerandomiseerd ingedeeld om wel of geen chemotherapie te ontvangen.
De borstkankerpatiënten zijn mediaan 8,7 jaar (interkwartielbereik: 7,8-9,7 jaar) gevolgd. Na 5 jaar leefde nog 95,1% van de patiënten zonder metastasen op afstand wanneer zij een hoog klinisch risico vertoonden met een laag genetisch risico en ingedeeld waren om geen chemotherapie te ontvangen. In de ‘intention-to-treat’-populatie vielen 749 patiënten met een hoog klinisch risico en laag genetisch risico die chemotherapie ontvingen en 748 patiënten met dezelfde risicoklassen die geen chemotherapie ontvingen. Bij deze groepen was de 8-jaar overleving zonder metastasen op afstand respectievelijk 92,0% (95%-BI: 89,6-93,8%) en 89,4% (86,8-91,5). Hiermee was de overleving zonder metastasen op afstand iets hoger bij patiënten met een hoog klinisch risico en laag genetisch risico wanneer zij wel chemotherapie ontvingen (HR [95%-BI]: 0,66 [0,48-0,92]).
Hiernaast werd een exploratieve analyse uitgevoerd met patiënten met een hormoonreceptorpositieve en HER2-negatieve ziekte, waar 90,7% van de gerandomiseerde patiënten onder vielen. Hieruit bleek dat de resultaten van de therapieën verschilden tussen leeftijdsgroepen. Bij vrouwen onder de 50 (n=464) was de 8-jaars overleving zonder metastasen op afstand 93,6% met chemotherapie en 88,6% zonder chemotherapie (verschil: 5%). Bij vrouwen boven de 50 jaar (n=894) was deze overleving 90,2% met chemotherapie en 90% zonder chemotherapie (verschil: 0,2%).
Uit deze studie concludeerden de onderzoekers dat de Mammaprint 70-gene signature geschikt is om bij borstkankerpatiënten te bepalen welke vrouwen alleen kunnen behandeld worden met een endocriene therapie en bij welke patiënten chemotherapie voordeliger is. Het gaat hierbij om vrouwen met een hoog klinisch risico en een laag genetisch risico. Wanneer deze vrouwen alleen met endocriene therapie worden behandeld, vertonen zij een vergelijkbare overleving zonder metastasen op afstand wanneer ze met endocriene therapie worden behandeld versus chemotherapie. Uit een subanalyse bleek hierbij dat bij vrouwen boven de 50 nagenoeg geen verschil was in deze overleving wanneer zij wel of niet met chemotherapie werden behandeld. Bij vrouwen onder de 50 jaar was dit verschil groter. Om deze reden wordt verder onderzoek bij jonge vrouwen naar de inzet van verschillende behandelingen van deze borstkanker aanbevolen.
Referentie
Naar boven
