Wat is een brughoektumor?
Een brughoektumor is een tumor die is vernoemd naar de plek waar hij ontstaat, een gebied binnen de schedel genaamd de brughoek. Deze plek ligt aan de achter- en onderkant van de schedel, en wordt onderverdeeld in een linker en rechter brughoek. De tumor is ook bekend onder de naam acousticus neurinoom of vestibulair schwannoom.
De tumor ontstaat vanuit Schwann cellen. Deze cellen spelen een rol bij de impulsgeleiding van de zenuwen. De brughoektumoren ontstaan meestal vanuit de achtste hersenzenuw. Deze zenuw bestaat uit twee delen: een zenuw voor het gehoor (nervus acusticus) en een zenuw voor het evenwicht (nervus vestibularis).
Een brughoektumor komt meestal voor bij patiënten tussen de 30 en 60 jaar en staat erom bekend dat hij relatief langzaam groeit – ongeveer 1 à 2 millimeter per jaar. Ook is bekend dat dit type tumor niet uitzaait naar andere delen van het lichaam.
Omdat de tumor vaak ontstaat vanuit de zenuw die betrokken is bij het gehoor en het evenwicht, hebben patiënten vaak last van minder goed horen, oorsuizen of duizeligheid.
Mocht de tumor verder groeien, dan kan die ook overige zenuwen in de brughoek aantasten. Het gaat dan voornamelijk om de vijfde of zevende hersenzenuw. Deze zenuwen zijn betrokken bij de tastzin, en de beweging van de spieren in het gezicht. Patiënten kunnen daarom last hebben van een verminderd gevoel in het gezicht, aangezichtspijn, een hangende mondhoek en/of moeite hebben met het sluiten van de ogen. Aangezien de tumor meestal maar aan één kant van de hersenen groeit, hebben patiënten vaak alleen symptomen aan één kant van het gezicht.
Als de tumor al relatief groot is, kan deze ook de circulatie van hersenvocht verstoppen. Dit hersenvocht zorgt voor bescherming van de hersenen tegen de harde schedel. De verstopping zorgt voor een vergroting van de hersenkamers en een waterhoofd. Patiënten kunnen daardoor last hebben van hoofdpijn, slecht zien, braken en sufheid.
Hoewel er wel sprake is van een tumor, is een brughoektumor meestal goedaardig. Meestal hebben patiënten aan een kant van de schedel last van de tumor, maar sommigen hebben aan beide kanten een wildgroei van cellen. Meestal is er dan sprake van een erfelijke aanleg. Patiënten met neurofibromatose type 2 hebben namelijk een vergrote kans op het ontwikkelen van deze tumor.
Mocht de patiënt bij de huisarts komen met symptomen die passen bij een brughoektumor, dan zal de arts eerst onderzoek doen of diegene misschien last heeft van een aandoening aan het zenuwstelsel. Mocht de huisarts het nodig vinden, kan hij de patiënt doorsturen naar een KNO-arts of neuroloog. Die zal vervolgens het neurologisch onderzoek herhalen, om te bepalen of de afwijking in de brughoek kan worden gezocht. Om de diagnose te bevestigen is er een MRI-scan nodig.
Omdat een brughoektumor meestal goedaardig is en omdat ook niet goed te voorspellen is hoe snel de tumor groeit, wordt er vaak voor een afwachtend beleid gekozen. Dit betekent dat de patiënt regelmatig gemonitord wordt, en de behandeling pas start wanneer de tumor begint te groeien of wanneer de symptomen verergeren.
Mocht de tumor veel klachten geven, kan een operatie worden overwogen. Hierbij wordt meestal een gedeelte van de tumor verwijderd, omdat een operatie in dit gebied van de hersenen een groot risico geeft op blijvende schade aan weefsels en met name zenuwen.
Mocht het nog nodig zijn, dan kan de rest van de tumor worden verwijderd door middel van bestraling. Er kan ook voor bestraling worden gekozen als de tumor niet heel groot is of als die niet operatief te verwijderen is. Ook een behandeling met radiotherapie geeft een grote kans op blijvende schade aan de zenuwen.
Naar boven