Patiënten met blaaskanker –urotheliaal carcinoom- met botmetastasen blijken een slechtere overleving te hebben dan patiënten zonder deze uitzaaiingen. Daarbij maakt het niet uit op welke wijze de kanker behandeld wordt, of wat de PD-L1 expressie is. Dat is de conclusie uit een presentatiedoor wetenschappers uit Toronto (Canada) bij het recente congres van de American Society of Clinical Oncology (ASCO).
Wel werd een betere mediane algehele overleving (‘overall survival’, OS) waargenomen bij patiënten met een hoge PD-L1 expressie die werden behandeld met durvalumab als monotherapie, dan wel in combinatie met tremelimumab. De hogere OS werd waargenomen bij blaaskankerpatiënten met en zonder botmetastasen. Maar bij patiënten met botmetastasen was de mediane OS wel lager dan bij patiënten zonder botmetastasen, en hetzelfde gold voor de progressievrije overleving.
Hoofdonderzoeker Carlos Stecca, MD, verbonden aan de afdeling medische oncologie en hematologie van het Princess Margaret Cancer Centre in Toronto: “Botmetastasen worden geassocieerd met significante morbiditeit en mortaliteit bij uitgezaaid urotheliaal carcinoom. Maar de onafhankelijke invloed van botmetastasen op klinische behandeluitkomsten is nog onvoldoende duidelijk. In het huidige tijdperk van immuuncheckpointremmers is die kennis steeds relevanter, en we weten nog onvoldoende of patiënten met botmetastasen hetzelfde reageren op behandelregimes als patiënten zonder botmetastasen.
Stecca analyseerde post hoc de data van de fase III DANUBE-studie waarbij behandeluitkomsten geëvalueerd werden al naar gelang de aanwezigheid van botmetastasen en PD-L1 expressie, bij behandelingen met durvalumab monotherapie, durvalumab plus tremelimumab, of standaard chemotherapie. De 266 patiënten met botuitzaaiingen en de 766 patiënten zonder botuitzaaiingen werden gerandomiseerd behandeld met de drie genoemde methodes. Durvalumab alleen werd gegeven aan 97 mensen met botmetastasen en 249 zonder, de combinatie durvalumab met tremelimumab werd gegeven aan 80 mensen met uitzaaiingen en 262 zonder, en standaard chemotherapie werd gegeven aan 89 mensen met uitzaaiingen en 255 zonder.
Bij alle patiënten met botmetastasen was de mediane OS lager dan bij degenen zonder botmetastasen. (HR = 1,67; 95% BI, 1,43-1,92), en dat gold ook voor progressievrije overleving (HR = 1,52; 95% BI, 1,3-1,75). Patiënten met een hoge PD-L1 expressie hadden een betere mediane OS wanneer ze met durvalumab als monotherapie of in combinatie werden behandeld. Maar er was geen verschil in mediane OS wanneer deze patiënten met standaard chemotherapie behandeld werden.
Stecca concludeert: “Deze bevindingen bevestigen de negatieve impact op de prognose van botmetastasen bij uitgezaaid urotheliaal carcinoom. Tevens bieden zij een rol voor PD-L1 expressie als mogelijke voorspeller van behandelvoordeel als het gaat om een behandeling met immuuncheckpointremmers.”
Referentie
Naar boven
