Articles

Innovatieve beeldvorming bij prostaatkanker: Gallium-68-PSMAPET-CT

NTVO - 2016, nummer 6, september 2016

dr. C. Mitea , dr. B. de Keizer , dr. R.P. Meijer , prof. dr. M. van Vulpen , dr. M.G.E. Lam

Samenvatting

Gallium-68 (68Ga)-prostaatspecifiek membraanantigeen (PSMA)-PET-CT is een nieuwe beeldvormende techniek voor patiënten met prostaatcarcinoom. PETCT is een hybride beeldvormende techniek die gebruikmaakt van de zeer sensitieve moleculaire informatie van de PET en de anatomische informatie van de CT. Het radioligand 68Ga-PSMA is een radioactief gelabelde peptide dat aan het membraaneiwit PSMA bindt. In het membraan van de prostaatcarcinoomcellen (zowel op het niveau van de primaire tumor als in de metastasen) komt PSMA hoger tot expressie dan in gezonde prostaatcellen.

Meerdere onderzoeken hebben aangetoond dat 68Ga-PSMA-PET-CT sensitief is voor de detectie van primair prostaatcarcinoom en metastasen in lymfeklieren, skelet en elders. In vergelijking met de huidige beeldvormende technieken (skeletscintigrafie en fluor-18 (18F)-fluorocholine-PET-CT), detecteert een 68Ga-PSMA-PET-CT bij dezelfde patiënt meer metastasen. Deze nieuwe techniek kan onder andere worden ingezet voor het detecteren van recidief prostaatcarcinoom bij zeer lage PSA-waarden. De rol van 68Ga-PSMA-PET-CT bij initiële stadiëring is nog niet uitgebreid onderzocht. De verwachting is dat het gebruik van 68Ga-PSMA-PET-CT bij patiënten met prostaatcarcinoom de komende jaren sterk zal toenemen en andere technieken zal vervangen.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2016;13:202–7)

Lees verder

Hoogrisicoblaascarcinoom: stadiëring, risico-evaluatie en behandelmogelijkheden

NTVO - 2014, nummer 3, may 2014

dr. R.P. Meijer

Samenvatting

Op 23 januari 2014 promoveerde dr. R.P. Meijer aan de Vrije Universiteit Amsterdam op zijn promotieonderzoek, getiteld ‘High risk bladder cancer: staging, risk assessment and treatment options’ onder begeleiding van promotor prof. dr. S. Horenblas en copromotor dr. A. Bex, beiden verbonden aan de afdeling Urologie van het Antoni van Leeuwenhoek in Amsterdam. Dit artikel beschrijft de belangrijkste bevindingen van zijn proefschrift.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2014;11:125–7)

Lees verder