NTVO - 2015, nummer 6, september 2015
drs. H.L. van der Weide , dr. T. Seute , S. Bossmann , dr. J.E.C. Bromberg , dr. F.Y.F.L. de Vos , drs. G.H. Schrier , prof. dr. M. Smits , dr. P.C. de Witt Hamer
Op 15 april 2015 is de gereviseerde multidisciplinaire richtlijn gliomen geautoriseerd. In dit artikel worden de belangrijkste wijzigingen ten opzichte van de vorige versie van de richtlijn besproken.
(NED TIJDSCHR ONCOL 2015;12:232–4)
Lees verderNTVO - 2015, nummer 3, may 2015
dr. J.M.M. Gijtenbeek , dr. J.E.C. Bromberg , dr. B.G. Baumert , dr. F.Y.F.L. de Vos , dr. E. Kurt , dr. A.M. Westermann , prof. dr. P. Wesseling
Primaire intracraniële kiemceltumoren zijn zeldzame tumoren, die vooral voorkomen in de adolescentie. Primaire intracraniële kiemceltumoren zijn meestal germinomen; 25% is non-germinoom. Non-germinomen kunnen de tumormarkers AFP en bèta-HCG uitscheiden. Adequate diagnostiek door middel van MRI-hersenen en -wervelkolom, bepaling van tumormarkers in serum en liquor, en (meestal) een biopt zijn nodig om de juiste behandeling te kunnen instellen. Kiemceltumoren zijn radio- en chemotherapiegevoelig, en germinomen zijn met radiotherapie alleen curatief te behandelen. Vanwege de zeldzaamheid van deze tumoren bij volwassenen is de literatuur beperkt en zijn adviezen omtrent behandeling vaak extrapolaties van gegevens bij kinderen. Toxiciteit van de behandeling speelt bij kinderen een grote rol en heeft geleid tot meerdere studies gericht op het reduceren van de radiotherapiedosis en -veld, en het vervangen van radiotherapie door chemotherapie. Bij volwassenen is de tolerantie voor radiotherapie groter, maar zijn de bijwerkingen van chemotherapie potentieel ernstiger. In dit artikel worden suggesties voor diagnostiek en behandeling gegeven, gebaseerd op de beschikbare literatuur.
(NED TIJDSCHR ONCOL 2015;12:96–103)
Dit artikel is een bewerking van ‘Primary intracranial germ-cell tumors in adults: a practical review’. J.E.C. Bromberg, B.G. Baumert, F. de Vos, J.M.M. Gijtenbeek, E. Kurt, A.M. Westermann, P. Wesseling. J Neurooncol 2013;113:175–83.
Lees verderNTVO - 2014, nummer 8, december 2014
dr. J.E.C. Bromberg
(NED TIJDSCHR ONCOL 2014;11:328–9)
Lees verderNTVO - 2012, nummer 5, august 2012
dr. C.J.H.M. Boer , drs. E.E.P. Smit-Kingma , prof. dr. J.M. Kros , dr. R.M. Verdijk , dr. J.E.C. Bromberg
Leptomeningeale metastasering komt voor bij 3–8% van alle kankerpatiënten. Doorgaans treedt dit op bij gevorderde, gemetastaseerde ziekte en de mediane overleving is slechts enkele maanden. Dat het beloop ook anders kan zijn, illustreert de hieronder beschreven casus. Een 62-jarige, overigens gezonde, man wordt geleidelijk toenemend hees. Na enkele maanden wordt een stilstaande stemband vastgesteld zonder dat daarvoor een oorzaak kan worden aangetoond. Nadien ontwikkelt hij langzaam progressief neurologische uitvalsverschijnselen passend bij aantasting van meerdere hersenzenuwen en zenuwwortels. Ondanks uitgebreide en herhaalde diagnostiek en verschillende proefbehandelingen lukt het niet een zekere diagnose te stellen of de ziekte tot staan te brengen. Na een ziekteperiode van 2,5 jaar overlijdt patiënt na euthanasie. Bij obductie wordt leptomeningeale metastasering van een adenocarcinoom gevonden, maar geen primaire tumor.
(NED TIJDSCHR ONCOL 2012;9:211–5)
Lees verder
Naar boven
To provide the best experiences, we and our partners use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us and our partners to process personal data such as browsing behavior or unique IDs on this site and show (non-) personalized ads. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Click below to consent to the above or make granular choices. Your choices will be applied to this site only. You can change your settings at any time, including withdrawing your consent, by using the toggles on the Cookie Policy, or by clicking on the manage consent button at the bottom of the screen.
