dr. M.S. Paats

Larotrectinib bij patiënten met een NTRK-genfusie-positieve tumor: tumor-agnostische therapie?

SAMENVATTING

Hong et al. presenteren gepoolde gegevens van 155 NTRK-genfusie-positieve patiënten (leeftijd <1 maand tot 84 jaar). De gegevens waren afkomstig uit drie verschillende fase 1/2-onderzoeken met larotrectinib, waartoe ook de 55 eerder beschreven patiënten behoren. Nog steeds waren patiënten met een gevorderd wekedelensarcoom (49/155) en speekselkliertumor (21/155) het best vertegenwoordigd. Daarnaast vormden patiënten met een gemetastaseerd schildkliercarcinoom (26/155), longcarcinoom (12/155) en coloncarcinoom (8/155) allen ook >5% van de onderzoekspopulatie. Het algehele responspercentage voor alle patiënten was 79% (95%-betrouwbaarheidsinterval (BI) 72–85%) met een mediane responsduur van 35 maanden (95%-BI 22,8 maanden-niet bereikt). Responsen bij meer prevalente tumortypen waren heterogeen en de betrouwbaarheidsintervallen zeer ruim door de kleine aantallen.

De toxiciteit van larotrectinib was beheersbaar: in een toxiciteitsanalyse van 260 patiënten (waarin 105 extra patiënten met NTRK-genfusie-negatieve patiënten) zag men bij 14% larotrectinib-gerelateerde graad 3-4-toxiciteit, waarbij leverteststoornissen het meest prevalent waren.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2020;17:207-8)

Lees verder

Hemofagocytaire lymfohistiocytose bij pembrolizumab: een zeldzame complicatie van een veelgebruikt medicijn

SAMENVATTING

Monoklonale antilichamen gericht tegen remmende immuun-‘checkpoints’, zoals PD-(L)1 en CTLA-4, hebben geleid tot een verbetering in de overleving van patiënten met niet-kleincellig longcarcinoom, maar kunnen ook leiden tot een scala aan potentieel ernstige, immuungerelateerde bijwerkingen. Hemofagocytaire lymfohistiocytose (HLH) is een zeldzame, maar zeer ernstige complicatie van de behandeling met deze ‘checkpoint’-remmende therapieën. Secundaire HLH, die bij volwassenen voorkomt, is een aandoening gekenmerkt door excessieve inflammatie en weefseldestructie als gevolg van abnormale activatie van het immuunsysteem. In dit artikel beschrijven wij een casus van een 47-jarige man die in verband met een stadium IVb niet-kleincellig longkanker wordt behandeld met de PD-1-remmer pembrolizumab. Ten gevolge hiervan ontwikkelt hij HLH, die ondanks behandeling met dexamethason, immuunglobulinen, etoposide en rituximab een fatale afloop heeft. Deze casus onderstreept het belang van vroegtijdige herkenning van een hyperinflammatoire staat, die we met het uitbreiden van de indicatie voor ‘checkpoint’-remmers in de (thoracale) oncologie mogelijk steeds vaker zullen gaan zien.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2020;17:145–50)

Lees verder