Articles

Genexpressieverschillen tussen slokdarmplaveiselcelcarcinomen na de behandeling van hodgkinlymfoom en sporadische primaire slokdarmplaveiselcelcarcinomen

NTVO - 2021, nummer 3, may 2021

drs. S.J.M. Hoefnagel , drs. B.L.M. Ykema , dr. L.S. Rigter , dr. L.L. Kodach , prof. dr. G.A. Meijer , prof. dr. ir. F.E. van Leeuwen , drs. H.N. Khan , dr. P. Snaebjornsson , dr. B.M.P. Aleman , dr. A. Broeks , dr. S.L. Meijer , dr. K.K. Wang , dr. B. Carvalho , prof. dr. M.E. van Leerdam , prof. dr. K.K. Krishnadath

SAMENVATTING

Hodgkinlymfoomoverlevenden (HLO) hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van een tweede maligniteit, waaronder plaveiselcelcarcinoom (PCC) van de slokdarm. Er is een correlatie aangetoond tussen de bestralingsdosis op de slokdarm en het risico op het ontwikkelen van een slokdarmmaligniteit en daarnaast tussen chemotherapie met procarbazine en het ontwikkelen van een maligniteit boven het diafragma. De risico- en biologische factoren voor het ontwikkelen van een PCC bij HLO zijn onbekend. Bij patiënten met een maligniteit in de voorgeschiedenis die een tweede maligniteit ontwikkelen, waaronder borstkanker, colorectale maligniteiten en sarcomen, zijn verschillen gerapporteerd met betrekking tot genexpressieprofielen, ‘mismatch repair’-eiwitten en p53-status in vergelijking met sporadische vormen. Meer inzicht in de moleculaire profielen en pathogenese van PCC-HLO en potentiële verschillen met de sporadische PCC kan bijdragen aan nieuwe surveillancestrategieën, vroege diagnose, beschermingsmaatregelen en nieuwe therapieën voor deze patiënten.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2021;18:79-86)

Lees verder

Screening op cardiovasculaire schade na hodgkinlymfoom; een van de richtlijnen voor nazorg van vijfjaarsoverlevenden van hodgkinlymfoom

NTVO - 2018, nummer 3, may 2018

dr. B.M.P. Aleman , dr. W.E.M. Kok , dr. M.B. van 't Veer , prof. dr. ir. F.E. van Leeuwen

Samenvatting

In 2016 is de nieuwe richtlijn ‘Screening op cardiovasculaire schade na hodgkinlymfoom’ verschenen. Dit is een van de richtlijnen die tot stand is gekomen in een landelijk samenwerkingsverband (het BETER-project) dat zich ten doel stelt om de nazorg voor patiënten behandeld voor hodgkinlymfoom (HL) als (jong)volwassene te standaardiseren en langetermijneffecten vroegtijdig op te sporen en te behandelen. Dit artikel beschrijft de achtergrond van de richtlijn en de belangrijkste aanbevelingen voor de praktijk.

(NED TIJDSCHR ONCOL 2018;15:101–5)

Lees verder