Tijdens de ESMO Virtual Plenary 2023 werden de resultaten van de tussentijdse analyse van de KEYNOTE-859-trial gepresenteerd. En wat blijkt: behandeling met het anti-PD-1-antilichaam pembrolizumab in combinatie met chemotherapie verlaagt het sterfterisico met 22% bij patiënten met een HER2-negatief adenocarcinoom van de maag of de gastro-oesofageale overgang, ongeacht de mate van PD-L1-expressie. De resultaten worden ter goedkeuring voorgelegd aan de internationale regelgevende instanties.
In de huidige richtlijnen wordt duale chemotherapie, bestaande uit een fluoropyrimidine (fluorouracil of capecitabine) en een platina-bevattend middel (oxaliplatine of cisplatine), aanbevolen als eerstelijnsbehandeling voor patiënten met gevorderde maagkanker. Monotherapie met pembrolizumab heeft duurzame antitumoractiviteit laten zien bij patiënten met een gevorderd PD-L1-positief adenocarcinoom van de maag of de gastro-oesofageale overgang. Er zijn echter steeds meer aanwijzingen dat de combinatie van standaardchemotherapie en pembrolizumab leidt tot betere klinische uitkomsten.
De onderzoekers verrichtten de KEYNOTE-859-trial, een multicentrische, dubbelblinde fase III-studie waarin onbehandelde patiënten met een HER2-negatief, lokaal gevorderd of gemetastaseerd adenocarcinoom van de maag of de gastro-oesofageale overgang in een ratio van 2:1 gerandomiseerd werden tussen fluoropyrimidine- en platinabevattende chemotherapie in combinatie met pembrolizumab (200 mg) of placebo. De primaire uitkomstmaten was algehele overleving (‘overall survival’, OS). Secundaire uitkomstmaten waren progressievrije overleving (‘progression-free survival’, PFS), het percentage patiënten met een objectieve respons (‘objective response rate’, ORR), de responsduur (‘duration of response’, DOR) en het veiligheidsprofiel. De werkzaamheid werd geanalyseerd in de ‘intention-to-treat’-populatie, terwijl de veiligheid werd beoordeeld in de ‘as treated’-populatie.
In totaal werden 1579 patiënten gerandomiseerd, van wie 790 patiënten behandeld werden met pembrolizumab en 789 patiënten placebo kregen. Patiënten in de pembrolizumabgroep hadden een langere OS, vergeleken met patiënten in de placebogroep (mediaan: 12,9 vs. 11,5 maanden; HR [95%-BI]: 0,78 [0,70-0,87]). Het voordeel in OS was onafhankelijk van de mate van PD-L1-expressie. Chemotherapie in combinatie met pembrolizumab resulteerde ook in een langere PFS dan chemotherapie gecombineerd met placebo (mediaan: 6,9 vs. 5,6 maanden; HR [95%-BI]: 0,76 [0,67-0,85]. De ORR was 51,3% in de pembrolizumabgroep en 42,0 in de placebogroep (p=0,00009). Bij patiënten in de pembrolizumabgroep bedroeg de mediane DOR 8,0 maanden, vergeleken met 5,7 maanden in de placebogroep. Therapie-gerelateerde ongunstige voorvallen (‘treatment-related adverse events’, TRAE’s) van graad 3 of hoger traden op bij 466 van de 785 patiënten (59,4%) die behandeld werden met pembrolizumab en bij 402 van de 787 patiënten (51,1%) die placebo kregen; respectievelijk 1,0 en 2,0% van de patiënten overleed ten gevolge van een TRAE.
Uit de dubbelblinde, placebogecontroleerde KEYNOTE-859-studie blijkt dat behandeling met chemotherapie in combinatie met pembrolizumab leidt tot een statistisch significant voordeel in OS, PFS en ORR bij onbehandelde patiënten met een HER2-negatief, lokaal gevorderd of gemetastaseerd adenocarcinoom van de maag of de gastro-oesofageale overgang, ongeacht de mate van PD-L1-expressie en zonder nieuwe veiligheidssignalen.
Naar boven
