Poly-adenosinedifosfaat (ADP)-ribose polymeraseremmers, zoals olaparib, richten zich op kankers met een defect in homologe recombinatiereparatie. Er is momenteel behoefte aan nieuwe therapieën die de kans op recidieven verkleind bij patiënten met vroege borstkanker met een BRCA1- of BRCA2-kiembaanmutatie. Dr. Andrew Tutt voerde daarom met zijn onderzoeksgroep een dubbelblinde fase III-studie uit waarin de werkzaamheid van olaparib werd vergeleken met placebo bij deze populatie. Afgelopen week werden de resultaten gepubliceerd in ‘The New England Journal of Medicine’.
De studie includeerde 1.836 borstkankerpatiënten met een HER2-negatieve tumor en BRCA1- of BRCA2-kiembaanmutatie. De patiënten vertoonden hoog risico klinisch-pathologische factoren en hadden eerder een lokale behandeling ontvangen en neoadjuvante of adjuvante chemotherapie. De deelnemers werden 1:1 gerandomiseerd naar een jaar lang behandeling met orale olaparib of een placebo.
Analyse werd uitgevoerd na een mediane follow-up van 2,5 jaar. Hierbij bleek dat na 3 jaar 85,9% van de patiënten nog te leefde zonder invasieve ziekte in de olaparib-arm en bij placebo was dit het geval bij 77,1% van de patiënten. Hiermee leefden er na 3 jaar significant meer borstkankerpatiënten zonder invasieve ziekte bij behandeling met olaparib in vergelijking met placebo (hazard ratio [HR] voor invasieve ziekte of overlijden: 0,58; 99,5%-BI: 0,41-0,82; p<0,001). Verder bleek ook de 3-jaars overleving zonder ziekte op afstand significant hoger bij olaparib ten op zichte van placebo met respectievelijk 87,5% versus 80,4% (HR ziekte of afstand of overlijden [99,5%-BI]: 0,57 [0,39-0,83]; p<0,001). Verder werden er 59 overlijdens gezien bij olaparib en 86 bij placebo (HR [99%-BI]: 0,68 [0,44-1,05]; p=0,02). Ten slotte was het bijwerkingenprofiel volgens verwachting.
Concluderend bleek uit deze studie met hoogrisico, HER2-negatieve vroege borstkankerpatiënten met een BRCA1- of –2-mutatie dat een behandeling met olaparib na het afronden van een lokale behandeling en (neo)adjuvante chemotherapie leidde tot significant langere overleving zonder invasieve ziekte of ziekte of afstand, ten opzichte van placebo. Daarbij was de impact op de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven beperkt bij de behandeling.
Referentie
Naar boven
