In 2016 startte de keynote-199 studie in vijf ziekenhuizen aangesloten bij de stichting Dutch Uro-Oncology Studygroup (DUOS). De conclusie van dit onderzoek naar de effecten van immuuntherapie bij prostaatcarcinoom is nu bekend.
De onderzoekers zetten het monoklonale antilichaam pembrolizumab in bij 258 patiënten met gemetasteerde castratie-resistent prostaatcarcinoom (mCRPC). Deze patiënten waren programmed death-ligand 1 (PD-L1)-positief of negatief in cohort 1 en 2. In cohort 3 werden er patiënten geïncludeerd met voornamelijk in het bot gelegen metastasen. Alle patiënten waren al eerder behandeld met docetaxel en een of meer gerichte endocriene therapieën. De patiënten ontvingen maximaal 35 keer pembrolizumab met tussenpozen van drie weken.
De objectieve response rate (‘objective response rate’, ORR) was 5% (95% BI, tussen 2% en 11%) in cohort 1 en 3% (95% BI, tussen <1% en 11%) in cohort 2. Er was geen mediaan responsduur (‘duration of response’, DoR) in cohort 1 (tussen 1,9 en >21,8 maanden) en de mediaan responsduur was 10,6 maanden in cohort 2 (tussen 4,4 en 16,8 maanden). Het percentage patiënten waarbij de aandoening stabiel bleef of verbeterde (DCR) was 10% in cohort 1, 9% in cohort 2 en 22% in cohort 3.
De mediaan gehele overleving (OS) was 9,5 maanden in cohort 1, 7,9 maanden in cohort 2 en 14,1 maanden in cohort 3. Er ontstonden bijwerkingen bij 60% van de patiënten. In 15% van de patiënten waren deze bijwerkingen graad 3 tot 5 en bij 5% leidde dit tot stopzetten van de behandeling.
De onderzoekers concluderen dat pembrozilumab een acceptabel gezondheidsprofiel toont bij de tweede- en derdelijns geteste patiënten. Ook lijken de geobserveerde responsen duurzaam te zijn en de overlevingstijden bemoedigend.
Naar boven
